Naučne, moralne i društvene konotacije ateizma
Autor na 317 stranica kroz devetnaest poglavlja koja predstavljaju izbor tekstova iz različitih izvora (knjiga i novinskih članaka) čitaocima nudi savremenu kritiku ateizma, uz skretanje pažnje na neke od njegovih negativnih aspekata koji se i ne pominju baš često u javnom diskursu.
– Većina predstavnika savremene naučne zajednice svojim autoritetom obezbjeđuje kredibilitet ateističkoj misli. Oni nas uvjeravaju da je svako drugo razumijevanje realnosti samo iluzija. Kao najutjecajniji glasovi današnjice, oni, također, tvrde da je jedini put do potpune istine o svijetu u kojem živimo primjena metodološkog naturalizma, odnosno, insistiranje na naturalističko-materijalističkom objašnjenju svih stvari i pojava u svemiru. Iz ovakvog pogleda na stvarnost, projiciranog iz najeminentnijih naučnih krugova proizilazi da je religija, sa svim njenim učenjima, vjerovanjima i obredima, samo proizvod ljudske imaginacije.
Da li je, međutim, zaista tako? Da li je nauka, koja je, bez sumnje, izvanredno ljudsko postignuće, jedini izvor znanja o svijetu i da li je metodološki naturalizam jedini mogući pristup nauci? Da li je jedini cilj naučnika otkrivanje i dokazivanje istine, slijeđenjem dokaza ma gdje ih oni odveli? Pristupaju li naučnici istraživanjima sa isključivo vrjednosno neutralnim stavom i bez ideoloških i drugih predubjeđenja? Imaju li naučnici ponekada i nenaučne motive? Da li su naučne paradigme nepromjenjive? Da li ateisti vjeruju u isključivo empirijski dokazive tvrdnje? Postoje li ozbiljni nedostaci u materijalističko-naturalističkom naučnom narativu? Da li su fenomeni kao što su život, svijest, ljudski govor i sl., zaista svodivi na isključivo materijalne uzroke? Može li nauka objasniti šta je moralno a šta nemoralno, šta je lijepo a šta ružno i sl.?”
Ovako u Uvodu knjige priređivač mr. Edin Mezit približava čitaocu tematiku ovog neobično zanimljivog štiva.
