Da bi okolnosti dobile na neobičnosti, rukopis je nakon autorovog samoubistva 1969. godine ostao njegovoj majci koja je uzaludno obilazila izdavače sve dok profesor Walker Percy nije 1976. godine pristao da pogleda prvih nekoliko pasusa. Pročitao je sve. Četiri godine kasnije roman je bio objavljen, 1981. dobio Pulitzerovu nagradu i u svijet čitalačke publike ušao je neobični junak Ignacije Rajli, bizarnog fizičkog izgleda i specifičnog mentalnog sklopa. On nadmeno i sa neodobravanjem gleda na civilizacijska dostignuća i u skromne školske sveske zapisuje svoje misli i filozofske ideje.

Budući visoko obrazovan i stručnjak za srednji vijek, ležerna lijenost koja ga krasi mogla bi se protumačiti i kao hir, da nije izraz revolta prema posesivnoj majci sklonoj piću. Ona će ga natjerati da se zaposli, naravno daleko ispod svog obrazovanja i od tog trenutka Rajli upada u vrtlog: u kompaniji koja mu daje posao izvodi neuspjelu revoluciju, zatim postaje prodavac viršli i sopstveni najbolji kupac, pokušava da organizuje partiju homoseksualaca koja bi, ubacivanjem u redove vojske podrila tu instituciju, posredno pomaže da se razotkrije lanac rasturača porno slika u školama (jer naga dama sa slika skriva lice knjigom “Utjeha filozofije”, njegovog omiljenog filozofa Boetija, što je dovoljno da poželi da je upozna) i, konačno, da ne bio bio odveden u psihijatrijsku bolnicu (po prijavi sopstvene majke), bježi od kuće sa djevojkom aktivistkinjom svih mogućih alternativnih pokreta. Ali i sa njom nastanu problemi jer Rajli je neobičan u svemu, pa i u shvatanju romantične veze.